اهمیت رضایت شغلی
مسأله اساسی برای مدیران سازمانها این است که چطور میتوان همزمان با تجهیز فعالیتهای افراد در جهت تحقق هدفهای سازمانی طوری عمل کرد که افراد از کار و کوشش خود در سازمان رضایت شخصی و پاداش کافی کسب نمایند (کمالوند، 1378).
هیچ تردیدی نیست رضایت شغلی اهمیت بسیار بالایی دارد. حداقل، به سه دلیل به رضایت شغلی افراد و اعضای سازمان اهمیت میدهند:
- افراد ناراضی سازمان را ترک میکنند و بیشتر استعفا میدهند.
- کارکنان راضی از سلامت بهتری برخوردارند و بیشتر عمر میکنند.
- رضایت از کار پدیدهای است که از مرز سازمانها فراتر میرود و اثرات آن در زندگی خصوصی فرد و خارج از سازمان مشاهده میشود.
افراد راضی کمتر غیبت کرده و کمتر سازمان را ترک میکنند. رضایت شغلی با تصمیماتی که فرد در رابطه با ترک سازمان میگیرد رابطه محکم ولی منفی دارد. رابطه رضایت شغلی با غیبت کارکنان نیز منفی است.
مسأله دیگر رابطه رضایت شغلی با سلامت کارمند است. تحقیقات زیادی نشان میدهد که افراد ناراضی از شغل خود، مستعد ابتلا به امراض گوناگون هستند و فشار روانی که در نتیجه نارضایتی بر فرد وارد میشود میتواند وی را مستعد و پذیرای بیماریهایی چون حمله قلبی کند.
از نظر مدیریت این بدان معنی است که حتی اگر عدم رضایت شغلی به افزایش غیبت و جابجایی کارکنان منجر نشود باز هم باید سعی کنند که موجبات رضایت شغلی آنان را فراهم آورند، زیرا بدین طریق هزینههای پزشکی و احتمال از دست دادن بیموقع کارمندان ارزشمند پایین میآید.
از موارد دیگر اهمیت رضایت شغلی، اثراتی است که این پدیده بر کل جامعه خواهد داشت.
هنگامی که کارکنان و اعضای سازمان از کار خود لذت میبرند، زندگی خصوصی آنان (در خارج از سازمان) بهبود مییابد. همچنین مزایای حاصل از رضایت شغلی کارمندان سازمان به همه افراد جامعه و شهروندان خواهد رسید. کارکنانی که از شغل خود راضی هستند در جهت رضایت شهروندان قدم بر میدارند این افراد نگرشی مثبتتر به زندگی دارند و از نظر روانی، جامعه را سالمتر مینمایند (رابینز، 1991، ترجمه پارسائیان و اعرابی،1377).
از طرفی میتوان گفت که سازمانها برای آن تأسیس شدهاند که به عنوان مؤثرترین و کارسازترین واحدهای اجتماعی هدف خود را در حد انتظار جامعه تحقق بخشند. از این رو تمام کوششهای سازمانی، غالباً در جهت ترویج و تشویق رفتارهایی است که از لحاظ سازمان اثربخش و مولد، و از لحاظ کارکنان سازمانی رضایتبخش باشد (علاقهبند، 1377).
14-2- فواید بررسی رضایت شغلی
بررسی رضایت شغلی میتواند پیآمدهای مثبت و بیطرفانه، یا منفی داشته باشد. اگر این بررسیها را خوب برنامهریزی کنند و به کار بندند به طور معمول فوایدی به شرح ذیل به دست میآید:
رضایت شغلی کلی: یکی از فواید به کار گرفتن بررسی آن است که مدیریت را از ترازهای کلی خوشنودی در سازمان آگاه میسازد. بررسیها همچنین قلمروهای ویژه رضایت یا عدم رضایت ودستههای ویژه کارکنان را بخوبی آشکار میسازد. به عبارت دیگر بررسی وسیله نیرومند تشخیصی برای دشواریهای کارکنان است.
ارتباطات: بهره دیگر آن است که پیوند ارتباطی زندهای از این راه به دست میآید در حالیکه بررسی، برنامهریزی، اجرا و نتیجههای آن بازکاوی میشود ارتباطات در هر سوی سازمان برقرار میگردد. هنگامی که از کارکنان خواسته شود تا آنچه در ذهن خود دارند را بگویند نه آنکه پرسشهایی را برای مدیریت مهماند پاسخ دهند آنگاه ارتباطات به سوی بلای سازمان یک وسیله نیرومند خواهد بود.
بهبود نگرش: فایده دیگر که اغلب دور از انتظار است، بهبود نگرشها میباشد. برای شماری از افراد بررسی یک دریچه اطمینان، یک تخلیه عاطفی و یک وسیله آرام ساختن دل است. برای گروهی دیگر نشانه آشکار از دلبستگی مدیریت به کارکنان است. به کار گرفتن بررسی به کارکنان دستاویزی میدهد تا نسبت به مدیریت در خود احساس بهتری را بپرورانند.
نیازهای آموزشی: بررسیهای شغلی روش سودمندی برای تعیین پارهای از نیازهای آموزشی است.بطور معمول به کارکنان این فرصت داده میشود تا احساس خود را درباره شیوه کار سرپرستشان آشکار سازند. چون کارکنان بطور نزدیک اینگونه رفتار سرپرست را تجربه میکنند، بنابراین ادراک آنان میتواند دادههای سودمندی درباره نیازهای آموزشی سرپرستان فراهم آورد.
برنامهریزی دگرگونی و پیگیری آن: مدیران هوشیار از نیاز به ارزیابی واکنشهای کارکنان در برابر تغییرات عمده در برنامههای سازمان آگاهند. بررسیهای پیشاهنگ، برای تشخیص دشواریهایی که ممکن است پدید آیند، و برای همسنجی واکنش در برابر چندین راه چاره و برای ترغیب مدیران به اصطلاح برنامههای نخستین خود سودمنداند. پیگیری بررسیهای به مدیریت فرصت میدهد تا واکنشهای واقعی به تغییر را ارزیابی کند و کامیابی یا شکست آن را تعیین نمایند (دیویس و نیواستروم، 1989، ترجمه طوسی، 1377).
لینک جزییات بیشتر و دانلود این پایان نامه:
بررسی رابطه استرس شغلی با رضایت شغلی پرستاران شاغل در بیمارستانهای شهر کرمانشاه در سال 1393